Αλλεργική ρινίτιδα ονομάζουμε τη φλεγμονή της μύτης που προκύπτει ως αποτέλεσμα επαφής του ρινικού βλεννογόνου με ένα ή περισσότερα αλλεργιογόνα. Είναι μια συχνή πάθηση αφού φαίνεται οτι αφορά το 10 έως 20% του γενικού πληθυσμού. Η αλλεργική ρινίτιδα μπορεί να είναι εποχική, κατά την οποία ο ασθενής παρουσιάζει συμπτώματα σε μια συγκεκριμένη εποχή του χρόνου, ή ολοετής, οπότε τα συμπτώματα υπάρχουν όλο το χρόνο.
Είναι έντονος και οδηγεί σε μια χαρακτηριστική κίνηση των ασθενών να "σκουπίζουν" συνέχεια τη μύτη με την παλάμη τους (αυτό το ονομάζουμε "αλλεργικό χαιρετισμό").
Τα δευτερεύοντα συμπτώματα της αλλεργικής ρινίτιδας περιλαμβάνουν: την αναπνοή από το στόμα, την ξηρότητα του φάρυγγα και την οπίσθια ρινική έκκριση (οι εκκρίσεις της μύτης "κυλάνε" προς τα πίσω στο φάρυγγα, ερεθίζουν το λαιμό και προκαλούν βήχα) ως επακόλουθα της ρινικής φλεγμονής. Επίσης, μπορεί να συνυπάρχουν υπνηλία, κεφαλαλγία, ευερεθιστότητα και μειωμένες σχολικές και επαγγελματικές επιδόσεις. Όλα οφείλονται στο γεγονός οτι οι ασθενείς με αλλεργική ρινίτιδα, λόγω της στοματικής αναπνοής, δεν ξεκουράζονται επαρκώς κατά τη διάρκεια του βραδυνού ύπνου.
Χαρακτηριστικά σημεία (δηλαδή "σημάδια") που παρατηρούμε σε αυτούς τους ασθενείς είναι οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια, ο αλλεργικός χαιρετισμός, η εγκάρσια πτυχή της μύτης (δηλαδή μια εγκάρσια ρυτίδωση της μύτης λόγω της συνεχούς τριβής με το χέρι) και το αδενοειδές προσωπείο (η αναπνοή με συνεχώς ανοιχτό το στόμα).
Οι ασθενείς με αλλεργική ρινίτιδα δεν εμφανίζουν απαραίτητα όλα τα προαναφερθέντα κύρια και δευτερεύοντα συμπτώματα. Σε άλλους επικρατεί η καταρροή και ο κνησμός ενώ σε άλλους η ρινική συμφόρηση.
Βασικό θεραπευτικό μέσο σε κάθε αλλεργικό νόσημα είναι η αποφυγή του υπεύθυνου αιτίου δηλαδή των αλλεργιογόνων. Ωστόσο γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι στην περίπτωση της αλλεργικής ρινίτιδας, που τα αλλεργιογόνα κυκλοφορούν στον αέρα και εισπνέονται από τον ασθενή, η πλήρης αποφυγή τους είναι αδύνατη. Φυσικά η σύσταση προς τον ασθενή είναι να αποφεύγει να εκτίθεται σε μεγάλες ποσότητες από αλλεργιογόνα π.χ. σε αλλεργία στη γάτα προτείνεται στον ασθενή να μην έρχεται σε επαφή με γάτες. Όταν η αποφυγή δεν είναι εφικτή καταφεύγουμε στη φαρμακευτική θεραπεία.
Η φαρμακευτική θεραπεία της αλλεργικής ρινίτιδας μπορεί να είναι συμπτωματική και αιτιολογική.
Συμπτωματική ονομάζουμε τη θεραπεία με φάρμακα που καταπολεμούν τα συμπτώματα της νόσου και ανακουφίζουν τον ασθενή, αλλά δεν προσφέρουν καθόλου στην εξάλειψη της υποκείμενης αιτίας της νόσου, που είναι τα αντισώματα που στρέφονται κατά των αλλεργιογόνων. Η θεραπεία αυτή πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε φορά που ο ασθενής έχει συμπτώματα. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν φάρμακα όπως η κορτιζόνη (συνήθως με τη μορφή ενδορρινικού spray) και τα αντιισταμινικά (συνήθως ως χάπι).
Αιτιολογική είναι η θεραπεία που στοχεύει στην επανεκπαίδευση του αμυντικού συστήματος του οργανισμού να κρατάει υπό έλεγχο τα αντισώματα ώστε να μην επιτίθενται εναντίον των αλλεργιογόνων. Ονομάζεται ειδική ανοσοθεραπεία. Η θεραπεία αυτή γίνεται με τη χορήγηση ειδικών εμβολίων, είτε ενέσιμα είτε υπογλώσσια, και διαρκεί από τρία έως πέντε χρόνια. Το σημαντικό με αυτό το είδος θεραπείας είναι ότι τα αποτελέσματά της είναι ήδη ορατά από τον πρώτο χρόνο και διαρκούν για πολλά χρόνια μετά τη διακοπή της. Εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι με την ειδική ανοσοθεραπεία εμποδίζεται η ανάπτυξη ευαισθητοποίησης σε νέα αλλεργιογόνα και αναστέλλεται η εξέλιξη της αλλεργικής ρινίτιδας σε αλλεργικό βρογχικό άσθμα.
Η αναφυλακτική αντίδραση είναι μία ταχέως εξελισσόμενη, απειλητική για τη ζωή κατάσταση που απαιτεί άμεση θεραπεία. Διαβάστε περισσότερα εδώ...